Değerli dostlar, Albatroslar yine bize neden sesleniyor dediğinizi duyar gibiyiz, sizi fazla merakta koymayalım, evet tahmin edebileceğiniz gibi biz yine kamp yaptık. 14-15-16 Ekim 2022 tarihlerinde, ülkemizin güzide köşelerinden biri olan Bolu/Abant’a gittik ve artık gelenekselleşen diğer Albatros kamplarında olduğu gibi ağaca, ormana, suya doyduk geldik. Ateş başında -biz genelde kooperatif olarak kamp için güzü tercih ediyoruz- oturduk, birbirimizi güldürdük, şarkılar söyledik ancak bebek dostlarımızı da uyandırmadık. Varlıkları ile bize güç veren, sayısı daha çok yeni 1 iken 3 olan yavru Albatroslarımız, iyi ki varlar…
Kampımız alışkın olduğumuz diğer kamplarımızla çok benzerdi, dost sıcaklığının yanında hararetli tartışmalar vardı, yağmur yağdı, güneş açtı, kuş uçtu. Yani her şey olması gerektiği gibiydi. Ama en güzeli bu kampı “beleşe” getirdik. Şaka şaka, öncesinde üretimlerimizle beslediğimiz kooperatifimiz sağ olsun. 🙂 Bu kampı bizim için diğerlerinden farklı kılan en belirgin konulardan biri, kamp bütçemizi ilk kez tamamen kooperatifin karşılaması oldu. Evet, yanlış duymadınız. Bir zamanlar fakir ama gururlu bir kooperatif girişim olan Albatros Bilişim Kooperatifi, üyelerine kamp ısmarlayabilecek olgunluğa -ve cömertliğe- erişti. Vakti zamanında eşantiyon için bile üyelerine “pamuk eller cebe” diyen kooperatifimiz hala gururlu, ancak eskisi kadar fakir değil. Velhasıl, boş bir girişim olmadığımızı bir kez daha kendimize göstermiş olduk. En kısa zamanda eşe dosta da gösterme niyetindeyiz. (edit: Ki gösterdik de – 17 Aralık 2022’de lansmanımızı yaptık!) Uzun lafın kısası, kendimize yaptığımız bu jest bizi oldukça sevindirdi.
Bu kampın öncekilerden bir farkı daha var dostlar. Daha önceki kamplarımızda Albatros Bilişim Kooperatifi Girişimi olarak sahalara çıkmıştık. Bu kampta ise Albatros Bilişim Kooperatifi olarak ormanda salındık. Dikkatli okuyucular aradaki farkı hemen anlamıştır, ama dikkatsizler için biz yine de farkın altını çizelim: Biz resmen kurulduk dostlar, artık girişim falan değiliz. 90’lardaki yapı kooperatiflerini hatırlayanlar rahat olabilirler, kurulduk ama içimizdeki amatör ruhu hiç kaybetmedik ve kaybetmeyeceğiz.
Kooperatifimize yurt dışından el veren Necmi ve sevgili eşi Nurten aramızda değildi ama biz gelecek sefere onların yanına, yurt dışına gidelim nidaları ile kulaklarını çok çınlattık. 🙂 Uzakları yakın edeceğimiz nice buluşmalar olsun umarız… Yakın zamanda dünyaya gözlerini açmış yeni misafirlerimiz, yüklendiğimiz sorumluluk duygusunun ağırlığını bize bir kez daha hatırlattı. Onların varlığında toplantılarımız daha ciddi ve daha oturaklı, oyun saatlerimiz ise pek bir gülücüklü oldu.
Artık yeni yıla daha bir hazırız. Ne yapacağımızı, nasıl yol alacağımızı biliyoruz ancak yeni fikirlerin kafamızda dönüp durmasından da rahatsız değiliz. Bir yandan büyüyoruz bir yandan birlik oluyoruz. Önceleri size her yazdığımızda hep bir şeyler için biraz daha zaman varmış gibi yazardık. Artık bilinmeyenleri kendimiz için bilinir hale getirdik. Önümüze çıkacak zorluklarla baş edebileceğimize dair inancımız var. Yaşar Ustaya bağlamadan ulusa seslenişimizi burada keselim artık. Son durumda vaziyet şudur: Bir, kuruluş işlemlerini tamamladık, iki, kampımızı yaptık, üç, yeni üretimler de yaptık mı bu iş bitmiştir.
Not: Kendi coinimizi çıkarırsak bilin ki işler kötüleşmiştir, almayın.